یکی از موضوعاتی که در چند سال اخیر رسانه‌های فارسی ضدانقلاب در آستانه ماه رمضان به طرح آن پرداخته‌اند موضوع پخش ربنای شجریان از صداوسیمای جمهوری اسلامی است.

بنا بر این گزارش امسال همزمان با طرح این موضوع در رسانه‌های فارسی‌ زبان ضدانقلاب، رسانه‌های اصلاح‏ طلب نیز در اقداماتی مشابه به طرح این موضوع پرداخته و برای مثال اقدام به بازنشر مصاحبه‌ای از شجریان که مربوط به سال ۹۰ است کردند.

شجریان در این مصاحبه چنین گفته بود: «سؤال من این است که کسانی که در رادیو و تلویزیون تصمیم‌گیرنده هستند و اغلب هم تصمیمات بسیار ناآگاهانه و ناشیانه می‌گیرند، چرا به این نکته توجه ندارند که نمی‌توانند عادت مردم را از آن‌ها بگیرند؟ من به احترام سلیقه مردم به خودم اجازه ندادم که بیایم ربنای بهتری بعد از ۶ سال بخوانم اما این افراد چطور می‌توانند ربنای دیگری به‌جای آن بگذارند...»

به گزارش خبرنگار ما نکته جالبی که باید به آن توجه شود این است که کسانی که همیشه بر طبل بی دینی مردم با انواع اقسام کارهای یواشکی می کوبند اکنون دایه دلسوز تر از مادر شده اند و برای هنگام افطار مردم روزه دار می خواهند تعیین تکلیف نمایند!!

آنچه که مسلم است این است که تصمیم درست صداوسیما در عدم پخش ربنای شجریان مورد پذیرش جامعه مذهبی کشور قرار گرفته است و جامعه ایرانی علاقه‌ای به شنیدن ادعیه مذهبی از زبان کسانی که به دیدار چهره‌هایی چون گوگوش می‌روند و یا با در آغوش کشیدن زنان بدکار و یا زنان متاهل می پردازند و به تجلیل از آن‌ها می‌پردازند ندارند.

به گزارش عصر امروز قطعا آنچه که لازم است که بر آن تاکید شود این است که شهرت شجریان مدیون انقلاب اسلامی است که او امروزه این‌ چنین در برابر آن غرور به خرج می‌دهد؛ چراکه فضای عمومی موسیقی در اوایل انقلاب مسخر خواننده‌های مطرح در زمان طاغوت بود اما بعد از انقلاب خیلی از این خواننده‌ها به‌ ویژه خوانندگان زن طرد شدند تا فضا برای طرح و شهرت امثال شجریان که اصلاً قبل از انقلاب مطرح نبودند، باز شد.

نگاهی به برخی از تصاویر منتشر در فضای مجازی خود گویای این مطلب است که مردم مومن قطعا دوست ندارند روزه خود را با صدای یک شخص هرزه باز نمایند.

چه کسی باصدای چنین فردی افطار می کند؟

۱ نظر

۰ ۱۲ تیر ۹۳ ، ۰۲:۱۲

سید

اللهم رب شهر رمضان ...

دعیتم الی ضیافة الله

شما دعوت شدید به مهمانی خدا در ماه رمضان...

این ماه رمضان، خانه مهمانی خداست.

خداوند در هر شب از شب‏های ماه مبارک رمضان سه بار می‏فرماید: «هَلْ مِنْ سَائِلٍ فَأُعْطِیَهُ سُؤْلَهُ»؛ آیا درخواست کننده‌ای هست که از من درخواستی کند و من درخواست او را جواب دهم؟ «هَلْ مِنْ تَائِبٍ فَأَتُوبَ عَلَیْهِ»؛ آیا رجوع کننده‌ای هست که در ربط با خطاهایش از من پوزش طلبد؟ «هَلْ مِنْ مُسْتَغْفِرٍ فَأَغْفِرَ لَهُ»؛ آیا استغفار کننده‌ای هست که من او را بیامرزم؟ *

*اگر بنده بداند که در ماه مبارک رمضان چیست هر لحظه دوست دارد که تمام سال ماه رمضان باشد*

شاید خودش این صدا ها را شنیده بود، چون وقتی روایت را می‌خواند بر دلت می‌نشست...

آری او نیز از همین بنده ها بود، مومن بود از همان بنده هایی که دوست داشت تمام سال، ماه رمضان باشد...

خدایا یکی دو قدم بیشتر تا مهمانیت نمانده

قلبم را آماده کن

پر از گناهم

دست ابلیس را بسته ای اما، اما امان از این نفس سرکش

خدا کنترل نفس را از تو مدد می‌خواهم

کرامتت را در لحظه ورود به مهمانیت می خواهم از همان اول قلبم را پاک

اللهی العفو ...

*هرکه دارد سر سودای خدا بسم الله

هر که دارد غم مهمانی ما بسم الله

میزبانان سحر منتظر مهمانند

هرکه خواهد سحر اهل بکاء بسم الله

ماهها منتظر ماه مبارک بودیم

آمد ای منتظران ماه خدا بسم الله

رحمت واسعه اینجاست، سر کوی حبیب

هرکه دارد هوس کرب بلا بسم الله *

احکام رمضان

---------------------

پ ن : شرح حدیث از مرحوم آقا مجتبی تهران بود...

میتونید از لینک دانلود احکام روزه داری رو هم یه مرور دوباه بکنید...

یا علی

۲ نظر

۰ ۳۰ خرداد ۹۳ ، ۱۱:۱۷

سید

گفتاوردی درباره ی نوروز (عیدتون هم مبارک)

به نام خدا

ابتدا مقدمه ای که در کتاب "مفاتیح الحیاة" آیت الله جوادی آملی در باره ی سنت ها آمده را با هم میخوانیم: (در ضمن پی نوشت هم خوانده شود)

*پیشاپیش از پا برهنه دویدن وسط نوشته های معظم له پوزش می طلبم

سنت ها

در میان ملت ها و اقوام و پیروان ادیان و مذاهب، سنت ها و رسم هایی از گذشته دور تا کنون در کار بوده و هست که برخی از آن ها پسندیده و برخی ناپسندند.

سنت های پسندیده مصداق این حدیث شریف هستند که پیامبر گرامی صل الله علیه و اله و سلّم فرمود:

« مَنْ سَنَّ فِی الإِسْلامِ سُنَّةً حَسَنَةً فَلَهُ أَجْرُهَا وَأَجْرُ مَنْ عَمِلَ بِهَا بَعْدَهُ مِنْ غَیْرِ أَنْ یَنْقُصَ مِنْ أُجُورِهِمْ شَیْءٌ »

«هر که راه و رسم نیکویی را بنیان نهاد، در پاداش عمل به آن تا روز قیامت سهیم است بی آنکه از اجر دیگران کاسته شود.»

( الکافی، ج۵، ص۹ )

سنت های ناپسند نیز مصداق حدیثی دیگرند که آن گرامی فرمود:

« مَنْ سَنَّ سُنَّة سَیِّئَة فعَلَیْهِ مِثْل وِزْر کُلّ مَنْ عمل بِهَا إِلَى یَوْم الْقِیَامَة»

« هرکس روش زشتی را پایه گذاشت، در کیفر و پیامد عمل به آن تا روز قیامت شریک است. »

( بحارالانوار، ج۷۱، ص۲۰۴ )

ادامه مطلب...

۱ نظر

۰ ۲۹ اسفند ۹۲ ، ۱۳:۰۷

محمد بصیرزاده

چهارشنبه سوری

به نام خدا

آیت الله جوادی آملی در کتاب "مفاتیح الحیاة" صفحه های ۷۵۶ و ۷۵۷ درباره ی سنت چهارشنبه سوری مینویسند:

آتش، در ایران قدیم، مقدس و همپایه فرزند اهورا مزدا شمرده می‌شد، از این‌رو پیش از نوروز به آتشکده‌ها می‌رفتند و آتش برمی‌افروختند و چون طبق برخی نقل‌ها در ایران هفته نبود، این مراسم در سیصد و شصتمین روز سال (روز بیست و ششم اسفند ماه) برگزار می‌شد و معتقد بودند در این روز فَرْوَرهای (ارواح) نیاکان به زمین فرود می‌آیند و این آتش برای راهنمایی آن‌هاست[1]؛ ولی آتش افروختن و جستن از آن و شادی کردن در کنار آن، ترقّه زدن و منفجر کردن مواد منفجره در چهارشنبه آخر سال، نه برهان عقلی دارد نه دلیل نقلی و نه منفعت ملی و جز خرافه و در مواردی زیانباری غیر قابل جبران چیز دیگری نیست.

در هیچ‌یک از متون باقی‌مانده پیش از اسلام اشاره‌ای به جشن چهارشنبه سوری نشده است. در اوستا، کتیبه‌های عیلامی، هخامنشی، اشکانی و ساسانی و نیز در متون پهلوی و حتی در روایت.های مورخان یونانی درباره ایران نیز درباره جشن چهارشنبه سوری مستند و سخنی در دست نیست.

متون دوران پس از اسلام نیز در این باره تقریباً ساکت بوده‌اند، حتی در آثار محقق دقیقی همچون ابوریحان بیرونی نیز درباره آن توضیحی داده نشده است. نخستین و کهن‌ترین کتابی که در آن به آتش افروزی در جشن چهارشنبه سوری اشاره شده است کتاب تاریخ بخارا، اثر ابوبکر محمد بن جعفر نَرشَخی (286 ـ 358 ق) است. در این کتاب که به نام مزارات بخارا نیز شناخته می‌شود آمده است که وقتی امیر منصور بن نوح سامانی در ماه شوال سیصد و پنجاه قمری به ملک نشست، دستور داد که هنوز سال تمام نشده، در شب چهارشنبه چنانکه عادت قدیم است، آتش عظیم افروختند.

دومین متن کهن، شاهنامه فردوسی است:

ز خنجر همی آتش افروختند **** هوا و زمین را همی سوختند[2]،[3]

پس این کار سنّت سیئه و ظلم به فرهنگ مردم بزرگ ایران است و نه تنها مبنای عقلی و نقلی ندارد، بلکه بر خلاف نظم و امنیت و آسایش افراد و همنوعان است و آزادی آنان را سلب می‌کند و آسیب.ها و تلفات فراوان در پی دارد. برای نوجوانان و جوانان یک جامعه عیب است که پدران و مادران برای رشد و سلامت آنان از جان و سلامت خود مایه بگذارند؛ ولی آنان بر اثر جهل علمی یا جهالت عملی، خود را بسوزانند و جامعه را نیز در اضطراب فرو ببرند! بلکه زیبنده کشور اسلامی این است که از این سنت زشت دست بردارد و سنت.های الهی مانند عید فطر، عید قربان، نماز جمعه و... را زنده کند.

امام رضا سلام الله علیه فرمود: «خدا رحمت کند کسی را که امر (سنت) ما را زنده کند» و در ادامه افزودند: «اگر مردم زیبایی‌های سخن ما را بدانند از ما پیروی خواهند کرد».[4]

پی نوشت : ====================================
[1] . فرهنگ اساطیر، محمدجعفر یاحقی، واژه چهارشنبه سوری.

[2] . شاهنامه فردوسی، ص 1391، بیت 7408.

[3] . چهارشنبه سوری (مقاله مرادی غیاث.‌آبادی)، رفیع.زاده.

[4] . رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً أَحْیَا أَمْرَنَا قُلْتُ: کَیْفَ یُحْیِى أَمْرَکُمْ؟ قَالَ: یَتَعَلَّمُ عُلُومَنَا وَ یُعَلِّمُهَا النَّاسَ، فَإِنَّ النَّاسَ لَوْ عَلِمُوا مَحَاسِنَ کَلامِنَا لاتَّبَعُونَا (عیون اخبار الرضاＡ، ج1، ص307).

۱ نظر

۰ ۲۷ اسفند ۹۲ ، ۱۳:۵۵

محمد بصیرزاده

در باره ی حدیث «لولاک لما خلقت الافلاک»

به نام خدا

بحثی حول حدیث قدسی «لولاک لما خلقت الافلاک» (1)

از میان احادیث فراوانی که دلیل بر عظمت بی بی دو عالم حضرت زهرا «سلام الله علیها» دارد حدیث معروف «لولاک لما خلقت الافلاک، و لا لا علیًّ لما خلقتک، و لو لا فاطمة لما خلقتکما»(2) است. در نظر ابتدایی کسی که این حدیث را می خواند این اشکال به ذهن او می رسد که آیا با توجه به معنای ظاهری حدیث، این حدیث دلالت بر برتری مقام حضرت صدیقه کبری «سلام الله علیها» بر امیرالمؤمنین «سلام الله علیه» و حضرت خاتم النّبیین «صلی الله علیه و آله» می کند. اما این حدیث از جمله اسرار و رموزی است که هر کسی قادر به فهم و درک آن نیست.

در مقدمه کتاب «فاطمة الزهراء سرور دل پیامبر» که ترجمه کتاب «فاطمة الزهراء بهجة قلب المصطفی» است که توسط دانشمند گرانمایه و محقق فرهیخته حضرت حاج شیخ احمد رحمانی همدانی (ره) نوشته و توسط جناب آقای دکتر سید حسن افتخارزاده ترجمه شده است این اشکال بدین صورت مطرح و جواب داده شده است که به شرح زیر می باشد:

از جمله انتقادات نقل حدیث شریف قدسی «لولاک لما خلقت الافلاک، و لا لا علیًّ لما خلقتک، و لو لا فاطمة لما خلقتکما»(3) بوده است که ما آن را درصفحه ۹ عربی این کتاب آورده بودیم. با اینکه حدیث از حیث سند در کمال اتقان و محکمی است و تمام راویان آن و ناقلان آن همگی از مشیاخ بزرگ حدیث و دانشمندان بزرگوار و مورد اطمینان هستند که آگاهان و آشنایان به شرایط صحت روایت تردیدی درباره آن ندارند، اما ایراد آنها در متن حدیث است که مقام حضرت فاطمه «سلام الله علیها» را از مقام حضرت رسول«صلی الله علیه و آله» و امیرالمؤمنین«سلام الله علیه» برتر میداند. و میگوید اگر فاطمه«سلام الله علیها» نبود خداوند آن دو بزرگوار را نمی آفرید!؟

ادامه مطلب...

۰ نظر

۰ ۲۳ اسفند ۹۲ ، ۱۷:۵۱

محمد بصیرزاده